Please click-இயேசுவின் மலைப்பிரசங்கம் கவிதை
உயர்ந்த மலையின் சிகரத்தில்,
இயேசு நின்றார்,
அன்பின் வார்த்தைகள்
அதன் தூய்மையில் உமிழ்ந்தார்.
சோர்வுற்ற மனங்கள்,
ஆனந்தமாய் கேட்டன,
சத்தமின்றிச் சிந்தனைச் சுடரை ஏற்றின.
*ஆவியில் ஏழைகள் பேரரசர் தாமே,
பரலோக ராஜ்யம் அவர்கள் சொந்தமே.
சோகத்தால் துன்புற்றவர்கள்
ஆறுதல் பெறுவர்,
தாழ்மையோர்
பூமியின் பொறுப்பை ஏற்குவர்.**
நீதிக்காக பசி, தாகம் கொண்டவர்கள்,
அவர்கள் சத்தமாக நிறைவேறுவர்.
கருணையோடு வாழ்ந்தவர்க்கு கருணை கிடைக்கும்,
தூய்மையுடன் வாழ்ந்தவர்க்கு கடவுள் தோன்றுவார்.
*சமாதானம் செய்யும் மைந்தர் கடவுளின் பிள்ளை,
துன்பங்களை தாங்கும் நெஞ்சம் அவருக்கு சிற்பம்.
தீமைக்கு நன்மை செய்தவருக்கு ஆசீர்வாதம் சிந்த,
பரலோகத்தின் புவி எல்லாம் அவர்களுக்கே சொந்தம்.**
உப்பு போல உலகிற்கு நன்மை சேர்க்க வேண்டும்,
ஒளியாக இருள் உள்ளம் புறக்கணிக்க வேண்டும்.
துன்பத்தின் நிழலிலும் தேவை தேவனை தேட,
அன்பு நிறைந்த செயல்களால் பாசமாய் வாழ வேண்டும்.
கொல்லாதே என்ற சட்டம் மட்டும் போதாது,
கோபமே கொலைக்கு அடித்தளமாகும்.
மன்னித்து வாழ்ந்தால்தான் வாழ்க்கை விளங்கும்,
தீமையைத் தடுத்து நன்மையை வளர்க்க வேண்டும்.**
பிறருக்கு செய்யும் உனது நன்மைகள்,
அறியாமல் கடவுளால் கணிக்கப்படும் செயல்கள்.
மனசார ஜெபம், அன்பின் அடிப்படையாய்,
உயிர்க்கும் உண்மையாய்,
உழைத்தல் அவசியமாய்.
"மற்றவர் உனக்குச் என்ன செய்ய வேண்டும் நினைக்கிறாயோ
அதுவே அவருக்கு நீ செய் மனதார செய்..
அன்பும் அறமும் வாழ்வின் அடிப்படையாம்,
கடவுளின் ஆசீர்வாதம் நிலைத்தாய் நிற்கலாம்."**
இயேசுவின் வார்த்தைகள் உண்மைச் சுடர்விளக்காய்,
நமது நெஞ்சங்களை அமைதியின் திசையாக்கும் நாயகன்!
மலைப் பிரசங்கத்தின் ஒவ்வொரு வரியும்,
வாழ்வின் புனிதமாகும் வழிகாட்டும் நட்சத்திரம்!
